Σήμερα 17 Νοέμβρη 2022, οι μαθητές του Γυμνασίου Λουτρακίου τίμησαν το Πολυτεχνείο, αυτό το σπουδαίο σύμβολο ελευθερίας και αγώνα.
Τον Νοέμβρη του 1973, ο λαός ακούει τους φοιτητές και κατεβαίνει στους δρόμους, συμπαρίσταται στον αγώνα
των παιδιών που αψήφησαν τους δικτάτορες και τους υποστηρικτές
τους, εντός και εκτός Ελλάδας.
Οι συγκρούσεις με την αστυνομία στις πλατείες και στους δρόμους, τα οδοφράγματα, τα δακρυγόνα, τα καπνογόνα και οι πυροβολισμοί δεν πτόησαν τον παλμό των φοιτητών.
Η σπαρακτική φωνή του εκφωνητή από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου στοιχειώνει από τότε μέχρι σήμερα τις συνειδήσεις όλων...Αδέλφια μας στρατιώτες, δε θα σηκώσετε τα όπλα και δε θα πυροβολήσετε...
2.56
π.μ: Τρία
τανκς ορμάνε μαζί. Το πρώτο ρίχνει τη μεγάλη πόρτα με τα κάγκελα. Τα παιδιά
τραγουδάνε τον Εθνικό Ύμνο!! Η μάχη είναι άνιση. Η παράταξη των φοιτητών σπάει, διαλύεται. Αλλά ο αγώνας δεν πάει χαμένος. Έχει γίνει η σπουδαία αρχή ενός πικρού τέλους για τη δικτατορία του Παπαδόπουλου.
Γ. Σεφέρη, Ἐπὶ ἀσπαλάθων…
|
Ήταν ωραίο
το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα
φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι
ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους
ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες
κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη…
Γαλήνη.
—Τί μπορεί να μου
θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη
στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ’ αυλάκια·
τ’ όνομα του
κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από
εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την
περικοπή:
«Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους
αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον
πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».
Έτσι στον κάτω κόσμο
πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο
πανάθλιος Τύραννος.
31 του Μάρτη 1971
|
