Ο στύλος φανερώνεται, με κάτου μαζωμένατα παλικάρια τα καλά, μ’ απάνου τη σημαία,που μουρμουρίζει και μιλεί και το Σταυρόν απλώνειπαντόγυρα στον όμορφον αέρα της αντρείας,κι ο ουρανός καμάρωνε, κι η γη χεροκροτούσε·κάθε φωνή κινούμενη κατά το φως μιλούσε,κι εσκόρπα τα τρισεύγενα λουλούδια της αγάπης:«Όμορφη, πλούσια, κι άπαρτη, και σεβαστή, κι αγία!»
Δ. Σολωμού, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
Δ. Σολωμού, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι